Усё добра :)

Пішуць, здаецца, мой зборнік "Раяль ля мора" нармалёва набываюць ужо (нагадваю, пакуль толькі ў Логвінава, і хутчэй за ўсё будзе прадавацца яшчэ празь інтэрнет). Прэзентацыі яшчэ не было, але яна адбудзецца адносна хутка, і я некалькі інтэрв'ю давала (магчыма, вы бачылі). Наконт "у мяне крыза, я не магу пісаць нічога", я мяркую, што я вылячылася:

Забытае слова

Гучаў сарказм і недарэчны сьмех,
І пасьміхнуўся незаўважна лёс,
Пяшчота памірала ўжо бязь сьлёз,
Апошні чорны лёд растаў, як грэх.

Маніла мімавольна я табе,
(Так! Мне як нож баліць тваё маўчаньне!)
Душа задала першае пытаньне,
А сэрца тым забытым словам б’е!

Ня можаш ты, я не хачу сказаць,
Што слова... Твайго слова не хапае,
І думаць пра тваю самоту - жах.

Да гэтага мы мусім прывыкаць,
Бо слова "годнасьць" нада мной лунае,
А над табой лунае слова ''страх”.

Не пытайцеся пра лірычнага гэроя, калі ласка :) Магчыма, напішу некалькі яшчэ санетаў. Дам ведаць!