Тааааааааак, я ведаю

Прабачце! У мяне было так шмат справаў, што я й забылася( Я абавязкова распавяду, чаму. Мяне павольна забівае пэўны чалавек... Настаўніца, якраз. Распавяду я.

Вось Вам верш. Як я абяцала. Новы-новы:

Раяль ля мора

У гэтую раніцу позьняе вясны, або ранняга лета,
Стаяў раяль на беразе нашага мора.
Хвалі тонка лашчылі ногі фартэпіяна,
Марская пена старалася пераймаць бель слановай косьці.

Ніхто ў рыбацкай вёсьцы мог нават уявіць,
Адкуль узяўся прыгожы драўляны раяль,
Які таямніча стаяў на залатым пяску,
Ціхі й грацыёзны, велічны й самотны ля мора.

Можа, калісьці сыйдзе зь неба на зямлю,
Анёл са спакойнымі, яркімі вачыма,
І згуляе старадаўную, даўно забытую мэлодыю,
Каб сьпяваў у захапленьні той раяль на беразе раю.