Горад

Прашу прабачэньня за тое, што ўчора нічога не пісала. У мяне была маленькая медыцынская праблема й я не пасьпела займацца блёгам. Ну, спадзяюся, нічога, калі я напішу сёньня!

Цікава, што апошнім часам я пішу вельмі шмат вершаў (добрая навіна для тых, хто любіць мая паэзыя). Хаця я працягваю пісаць артыкулы (я скончыла артыкул для Regard sur l'Est, ён выйдзе ў чэрвені), я зразумела, што можна шмат чаго перадаць праз лірыку, і вельмі хочацца максімальна даследаваць гэтае поле!

У любым выпадку, у мяне ў галаве ўжо неколькі дзёнь ёсьць пэўны верш, які я яшчэ чамусьці напісаць ня здолела. Я пасьпрабую яго прама ў блёг скласьці, бо хачу ім з вамі падзяліцца.

Як чытаеце ў назве поста, я кажу пра верш-горад. Сказана так, гэта можа выглядаць як даволі дзіўнае паняцьце, але насамрэч паэты (хаця, вядома, сапраўдныя, напэўна, а не такія, як я :Р) ня рэдка пішуць вершы пра гарады, ці нават для гарадоў, якія для іх маюць асаблівае значэньне па той ці іншай прычыне.

Ну, я больш ня буду балбатаць (так, я трохі баюся пачаць пісаць!). Толькі скажу, што гэта горад у Беларусі, і што я (далёка) ня першы чалавек, які піша пра яго. Я прыдумала, што гэта можа быць пачаткам сэрый вершаў, і было бы цудоўна, калі бы вы, мае чытачы, пісалі мне, які ваш улюбёны горад у вашай краіне, і чаму ён для вас важны :) А вось мой першы верш:

Горад

Легенда абвяшчае, што дзесьці ёсьць горад,
Восеньню золата і агню,
Дзе зіма разразае паветра, як тысяча нажоў,
Пакідаючы кроплі крыві, зь якіх будуць расьці кветкі
Вясны, якая заўсёды спазьняецца.
Горад, які абмываецца успамінам пра паўночнае мора
Ды старадаўныя сны.
Дзесьці ёсьць горад, дзе трэба прабачаць неба
За ягоную шэрасьць, за шчырасьць.
Горад, куды ўсмешкі ідуць на сьмерць,
Дзе хаваецца каханьне пад белай коўдрай,
А паэзія пад зямлёй.
Горад, які выжыў сто бітваў,
Верхам на першабытным кані.
Горад, дзе, быць можа, жыве той чалавек,
І губляецца сярод сумных, чужых твараў у мэтро,
І адначасова бачыш, і ня бачыш.
Горад, дзе хтосьці знаходзіць шчасьце...
А хтосьці, ну, ня тое, праўда, што шчасьце,
Але вельмі падобнае адчуваньне.
Гэтага дастаткова.