lunes, 30 de junio de 2014

Я належу толькі сабе

Мажліва, я зараз скажу нешта, што некаторым не спадабаецца, але калі я пачала гэты блёг, мая мэта не была проста падабацца, а пісаць менавіта пра тое, аб чым я думаю, як я сябе адчуваю, што я бачу сярод сябе ў гэтым жыцьці.

Так, чаму і аб чым я пішу сёньня? Канешне (вы гэта, напэўна, ужо бачылі), ідэалёгія для мяне важная. я веру ў ідэалы, я гатовая змагацца за іх. Важная і сям'я (вы чыталі пост пра выпускны брата, ці ня так?), важныя і сапраўдныя сябры. Каханьне і раматныка таксама, і праца, і, асабліва, мастацва. Я музыкантка (хоць і дрэнная), я пісьменьніца, паэтка (хоць і нават горш) :)

У любым выпадку, менавіта таму, што я неяк шаную сябе як мастака, я сябе нікому не прадам (і я хацела гэта напісаць сюды і сказаць прама). Я, калі ўсё будзе добра ў мяне, працаваць, канешне, буду, і, такім чынам, буду атрымліваць грошы за тое, што рабіць буду. Так. І мне гэта, напэўна, будзе важна. Але самае галоўнае для мяне - быць верным сабе. Ідэалы важныя таму што мы іх выбіраем. Важныя не таму, што мы належым ім, і ня можам сыйсьці, а менавіта таму, што можам сыйсьці, а ня хочам.

І так, шчыра дзякую тым, хто сказаў калі-небудзь, што мне плацяць у той ці гэтай краіне за тое, што размаўляю і пішу па-беларуску. Гэта ня праўда, але тое, што вы так думаеце значыць, што я правільна ўсё раблю.

domingo, 22 de junio de 2014

Алесь Бяляцкі на волі


Так, зноўку я. Вось папрасіла прабачэньня за тое, што не пісала так даўно, а цяпер пішу далей.

Калі мая цудоўная настаўніца польскае мовы ў мяне спытала, зь якім вядомым, важным чалавекам я хацела бы пазнаёміцца, я ёй адказала адразу: З Алесем Бяляцкім! Дарэчы, яна ведала, хто ён гэткі (у Гішпаніі ня кожны ведае, нажаль. Хаця кожны, хто мяне ведае, ведае і пра яго).

Што сказаць пра нашага цудоўнага волата? Лепш паглядзіце яшчэ раз (ці проста паглядзіце, калі ня бачылі), і атрымлівайце асалоду:

Алесь Бяляцкі на волі (Белсат)

Жыве Беларусь!


Я туууууууут!


Я ведаю, я ведаю. Я часам проста зьнікаю. Прабачце мне, калі ласка! У мяне былі іспыты, потым выпускны ў браціка, я вярталася дадому з Гранады... Кожны дзень думала - заўтра напішу ў блёг, будзе нармальна. Упс. Напэўна, вы ведаеце, як я сябе адчуваю. 


Добрыя навіны - мы хутка перайдзем ва ўласны сайт! :) Цудоўны беларус, які гэтым займаецца, кажа, што ўжо малюе ілюстрацыю. Значыцца, хутка будзе вельмі файнае месца, каб я пісала сваё глупства :Р 



Дрэнныя навіны - застаўся ў мяне адзін іспыт (РАСЕЙСКАЕ МОВЫ!!!!!!!). Можна сказаць, што ў нас нават няма праграмы (пасьля іспыту, і толькі пасьля, я напішу пра настаўніцу. Зараз баюся, проста, што ў яе белмоўныя знаёмыя, якія пачытаюць вось гэта. Хаця, канешне, яны бы ня вельмі любілі яе, мякка кажучы). Карацей, я нават не рыхтуюся. Хвалююся? Вядома. Вельмі. Больш, чым след. Зразумееце пасьля, чаму :)


Што вам сказаць? Кніга хутка выйдзе, будуць малюнкі, цудоўныя рэчы. Ну. А брацік быў ТАКІІІІІІІІІІІІІІІІ прыгожы!!!! Я ганаруся ім. Вельмі-вельмі. Яму 16, дзяўчыны няма. Проста так кажу)) Вось мая сям'я: